Eemlandhoeve

‘Geven, dat smaakt heel zoet’


Met een gebroken hart zat Joris Arends twee jaar geleden in een afgeleefde kroeg in Amsterdam, toen hij besloot het allemaal anders te doen. Hij gooide al zijn geld op de grond en begon aan een geldloos bestaan. Joris stortte zich op de po
ëzie en vond de weg naar zijn grote passie: als tuinder samenleven met de natuur.
DOOR: ELSKE HAGERAATS

Joris, tuinder bij Eemlandhoeve
Joris, tuinder bij de Eemlandhoeve

Joris Arends (25) werkt sinds een jaar bij de Eemlandhoeve, een prachtige boerderij in Bunschoten, vlakbij Amersfoort. Van boer Jan Huijgen heeft hij hier 1000m² tuin ter beschikking gekregen, waar hij nu van alles teelt: “Allerlei soorten peulen, sla, wortelen, uien, bieten, tien soorten sluitkool en vijf soorten bladkool. Ook heb ik aardpeer, pastinaak en schorseneer. Dat aten mensen vroeger, voor de aardappel zijn intrede deed. En nog steeds natuurlijk, als heerlijk alternatief!” Verder werkt hij met een andere gepassioneerde tuinder aan een permacultuurtuin en heeft hij een zelfgebouwde dieptekas waar hij met liefde naar de opkomende sla-plantjes kijkt. “Ik zaai ze op verschillende tijden in, zodat ik het groeiproces kan volgen. Mooi is dat om te zien.”

De oogst gaat nu naar de keuken, waar de groenten verwerkt worden in maaltijden voor gasten en vrijwilligers van de Eemlandhoeve. Het idee is om in de toekomst ook op markten te gaan staan en workshops tuinieren te geven. Joris heeft de droom om een eigen boerderij te beginnen, samen met vrijwilligers, en het eten dan te delen met minderbedeelden. Samen met hen wil hij gaan tuinieren en koken, om hen weer te verbinden met de natuur en het eten. Zorg en verbondenheid staan hoog in het vaandel van deze jonge, gepassioneerde tuinder: “Geven, dat smaakt heel zoet. Met heel weinig iets creatiefs ervaren, daar is helemaal geen geld voor nodig. Het gaat om gastvrijheid, het delen met elkaar”.

Moestuin met mulch
Moestuin met mulch

Joris zoekt verbondenheid met de medemens, maar ook met de natuur en zijn moestuin, waar hij naast het werk regelmatig mediteert. “Vooral op diep psychologisch niveau is de Westerse mens zwaar beschadigd en maakt hij het zichzelf heel moeilijk om rechtvaardig, verbonden en zichzelf te zijn. De moestuin is voor mij een plek waar ik mezelf kan zijn en waar ik mijn visie op hoe te leven kan delen met de buitenwereld, door de distributie van gewassen, het ontvangen van gasten en het aansturen van vrijwilligers”.

DE UITDAGING. De uitdaging om in deze tijd van excessief hoge grondprijzen als tuinder aan de slag te gaan, heeft Joris in één klap neergeslagen met zijn optimistische houding en creatieve wil. “Als je een idee hebt, moet je het uitvoeren. Geef niet op, breng je droom naar buiten door ‘m aan iedereen te vertellen en ga er gewoon voor”. Op deze manier heeft hij ook zijn prachtige moestuin aan de haak geslagen. Onder ’t mom van ‘practice what you preach’ las hij een artikel over de Eemlandhoeve. Het werken met de natuur trok hem en zo is hij er ingerold. Hij begon met meehelpen op het land, kennis van landbouw had hij nog niet echt. “Ik ben vooral op mijn intuïtie afgegaan, met veel vallen en opstaan.” Inmiddels woont hij in de caravan op de boerderij als beheerder van de moestuin.

Hij komt hier zeker ook voor uitdagingen te staan. “Ik heb vooral last van muizen en duiven in de moestuin. Maar ik hoorde van de buurman dat er al een hermelijn is gespot.” Ook zaten enkele gewassen onder de luizen. “Maar laatst wemelde het van de insecten die de luizen weer opaten. Zo zie je dat je gewoon geduld moet hebben, de natuur brengt zichzelf in balans.”

Niet alles lost zich vanzelf op. Een uitdaging die moeilijker aan te pakken is, is de continuïteit aan mensen om hem heen. Vrijwilligers in de tuin zijn vaak niet blijvend. Ze komen en gaan, zijn vaak zoekende en komen hier ter oriëntatie. “Het liefst zou ik een vaste groep hebben die hier ook echt een jaar of vier blijft meewerken. Dat is nu zeker niet het geval.” 

Volwassen rode boerenkool
Volwassen rode boerenkool

Joris zou het een goed idee vinden als boeren vaker een deel van hun grond ter beschikking zouden stellen aan de jongere generatie. De jonge generatie moet sowieso klein beginnen, zegt Joris. Voor een eigen boerderij zou hij zelf eerst de consument opzoeken, dichtbij de stad, en zich richten op mensen met kinderen: “die hechten meer belang aan gezond eten zonder chemicaliën. Zorg ook voor cultuur eromheen, randactiviteiten. Maar begin vooral klein, bij voorkeur zonder de bank, en bouw het langzaam op.” Een cruciaal punt is het contact houden met de directe omgeving. Zo kun je elkaar hulp bieden en producten en diensten uitwisselen. Een algehele oplossing of aanpak is er echter niet: “Iedereen heeft een eigen karakter en iedere situatie is anders.”

Joris heeft een positieve kijk op het boerenleven. Hij vindt het een leuke uitdaging om juist hier in het industriële Nederland een moestuin te hebben, met veel (oude) variëteiten, en zo de ‘lege, moderne mens’ weer te verbinden aan voedsel, de natuur en aan zichzelf. Liefde is zinvolheid.”

Joris is tuinder bij de Eemlandhoeve en is dit jaar ook gast-boer tijdens de Farm Experience Internship van Wageningen University (zie farmexperienceinternship.wordpress.com).

Voor meer info over de Eemlandhoeve, zie: www.eemlandhoeve.nl

Menu