Boomkroon

Boer op Afstand

Femke Batterink en Douwe Kappers rijden één keer in de week vanuit hun woonplaats Rotterdam naar Landgoed Zuylestein in Leersum, waar ze op 0,3 ha een paar duizend jonge fruitboompjes hebben staan. Nu nog als deeltijdonderneming naast ander werk, maar in de toekomst hopelijk als fulltime boomkwekerij.
DOOR: KLARIEN KLINGEN FOTO: JORIS VAN DER KAMP

Zien jullie jezelf als boer?
Douwe: “Ja, ik zie mezelf steeds meer als boer. Omdat we nu een fysiek stuk land hebben en wij ons verantwoordelijk voelen voor de bomen die er groeien. We zijn eigenlijk ‘boer op afstand’.” Femke: “Als ik aan iemand vertel wat ik doe, zeg ik nog steeds dat ik energieadviseur ben. Dat doe ik vier dagen in de week. Het boer zijn is een aanvulling op ons andere werk. En dat vind ik prettig.”

Hoe zijn jullie ertoe gekomen om bomen te gaan kweken?
Douwe: “We hebben allebei best een dynamisch leven en hebben gezocht wat daarbij past. Fruit spreekt ons erg aan. Bovendien ben ik opgeleid om bomen te beheren. Zo kwamen we tot de keuze om fruitbomen te telen.” De ambitie is om uiteindelijk fulltime met boomkweken aan de gang te gaan. Douwe: “Ik zou de kwekerij ‘natuurlijk’ willen laten groeien. Als de vraag toeneemt, kunnen we meer tijd investeren in de kwekerij, omdat er dan ook meer inkomsten uit komen.” Deze parttime situatie is een eerste stap. Het is daarmee, ook nu, zeker geen hobby. Femke: “Hier zitten verplichtingen aan vast. Als ik een keer geen zin heb, moet ik toch gaan. Ze groeien door hè. Er zit gewoon een hoeveelheid werk in en dat werk moet je wel verzetten.”

Hoe zit het met het reizen?
Femke: “Ik vind het maar niks, die afstand. Je kan niet even een uurtje langsgaan. Laatst waaide het heel hard en was Douwe bang dat de deur van het composttoilet eraf zou waaien. Je rijdt dan niet even naar Leersum om te kijken of de deur nog goed zit.” Douwe: “Je kan op zoek gaan naar grond en een huis, maar dat blijkt enorm lastig. Ondertussen sta je te popelen om te beginnen, dus die energie moet je wel vasthouden. Dan maar gewoon starten en even een offer brengen qua reizen. En hopen dat we op termijn in de buurt kunnen gaan wonen.”

Hoe zijn jullie aan dit land gekomen?
Douwe: “We hadden een plan en daar hebben we met heel veel mensen over gesproken. Zo is er op een gegeven moment een tip gekomen over deze plek.” Femke en Douwe hebben met het landgoed een pachtovereenkomst voor ‘geliberaliseerde pacht’. “Dat houdt in dat het niet onder de Pachtwet valt. Ze kunnen in feite vragen wat ze ervoor willen. Dus als er een rijke paardenfamilie is die er tienduizend euro voor wil geven, kunnen ze het die mensen gunnen.” Femke: “We willen heel graag op Zuylestein blijven. Maar we houden een slag om de arm, omdat we geen zekerheid hebben.” De relatie met het landgoed is goed. Voor het landgoed zijn Femke en Douwe jonge inspirerende mensen. Douwe: “Eigenlijk vinden ze alles wat we doen hartstikke leuk.” Maar dat wil niet zeggen dat het landgoed hen land kan toezeggen. Femke: “Ik ben dus nog wat terughoudend. Als er uiteindelijk helemaal geen land meer te verpachten is of ze vragen de hoofdprijs, moeten we ook ergens anders verder kunnen gaan.” Douwe: “We voelen ons in die zin wel vrij. Stel dat Femke een baan krijgt in Zwolle en we besluiten daar naartoe te verhuizen. Dan kunnen we gewoon in die regio op zoek naar land en de kwekerij daar voortzetten. Maar als je kijkt naar de zorg voor de grond, dan zou ik graag een vaste plek willen waar we een rotatie kunnen opzetten met bomen. Dan kan je investeren in de bodem, dat is wat ik het liefste wil.”

Op boomkroon.nl vind je alle informatie over de kwekerij.

Dit portret werd eerder gepubliceerd in de publicatie LAND: ruimte voor nieuwe boeren

UPDATE: Femke en Douwe wonen inmiddels in het dorp waar hun bomen groeien. Ben jij ook zo benieuwd hoe het verder met ze gaat? Schrijf jij een nieuw portret voor Toekomstboeren?

Menu